Bom dia Rioooohoho

Rio de Janeiro (Januaririvier),

ooit op 1 januari 1502 ontdekt door de Portugees Gaspar de Lemos die dacht dat 't een monding van een rivier betrof en nu ontdekt door een boerentrien uut Hierden. Jeemig wat een stad, ik weet niet zo goed hoe ik al deze opgedane prikkels kan verwoorden, well I'll give it a try!!

'Ga je naar Rio?? Maar dat is toch gevaarlijk, drugs ellende', 'pas je wel op', 'in Rio worden aan de lopende band overvallen gepleegd, je kan je daar als toerist niet vrij bewegen'.
In Rio moet je zeker waakzaam zijn, you've got to know the rules!! Rio is een miljoenenstad waar de kloof tussen arm en rijk enorm goed zichtbaar is. Straatkinderen en daklozen bedelen en liggen in dure winkelstraten op 'n bed gemaakt van karton, terwijl de hoge klasse zich verschuilen in luxe panden omringd door metershoge hekken en (camera) beveiliging. Het is niet zo vreemd dat in een stad waarin de (onrechtvaardige) verdeling zo groot is, veel uitersten ontstaan en mensen vechten voor hun bestaan.

Ongeveer 30% van de bevolking leeft onder de armoede grens. Er zijn in Brazilië nauwelijks sociale voorzieningen, dit houdt in; wie geen werk heeft, heeft geen inkomen. Om deze reden zie je met name veel kinderen op straat hun handelswaar (snoep, fruit, zonnebrillen) of diensten (schoenen poetsen, auto wassen, jongleren voor het stoplicht) verkopen om toch nog wat te kunnen verdienen. Als dit niet het juiste resultaat oplevert vallen ze vaak ten prooi aan drugbendes en liggen verslavingen op de loer. Er zijn een groot aantal mensen die hier rond moeten komen met een loon van 400 BRL per maand, dat is omgerekend 129 euro.  Terwijl de levensstandaarden in veel opzichten vergelijkingen hebben met NL, een fles water 1,5 ltr kost zo'n 2 BRL, appartement huren in Copacaba zo'n 9 000 BRL en een huisje in een veilige gepacificeerde favela dichtbij de stad ong 900 BRL...dus paraderen met een dikke gouden ketting op de Copacabana is voor velen een voorbijwandelend jaarloon.

Rio is een stad waarin mensen leven en overleven. Deze stad komt vaak negatief in beeld, vele rellen, drugbendes, corrupte politie en overheid etc. Al deze dingen zijn inderdaad aan de orde van de dag, op het moment dat ik dit schrijf, hoor ik geweerschoten aan de andere kant van de stad. De politie probeert dagelijks de overheersende drugbendes in de favela's van hun macht te ontdoen en dit gaat helaas niet zonder het toepassen van geweld. De overheid wil favela's 'omtoveren' tot 'normale' woonwijken zonder drugs en met betere voorzieningen (pacificeren genoemd). Dit klinkt natuurlijk geweldig, maar de straten worden soms letterlijk ' schoongeveegd' door de grotendeels corrupte politie, daarbij worden ook regelmatig onschuldigen getroffen en is humaniteit ver te zoeken. Zo nu en dan hoor en lees ik dat mensen in opstand komen tegen de politie, het (onnodige) gebruikte geweld, de onschuldige slachtoffers, het brute en corrupte handelen van de politie maken de mensen woedend.  

Rio heeft naast het geweld gelukkig ook een andere kant, namelijk de positieve, zonnige en betoverende kant. De Brazilianen zijn zo ontzettend, vriendelijk, gastvrij, behulpzaam, relaxed en vrolijk. Ze lachen, dansen, zingen, eten, feesten, sporten, praten en praten...ja, vooral praten zijn ze dol op. Het maakt niet uit als je zegt; 'eu não falo português', Brazilianen blijven praten totdat je door hun waanzinnige ' hoofd-schouder-knie-teen'  non-verbale communicatie een beetje in de gaten krijgt waar het verhaal naartoe leidt. Brazilianen zijn sociaal en laten zich vaak niet leiden door vooroordelen. Vrienden maken gaat hier gemakkelijk, echter diepzinnige gesprekken vinden er vaak niet plaats. Gewoon lol hebben, biertje drinken, praten over voetbal en mooie vrouwen/mannen!!!


Sport...oh sport,

wanneer ik mijn blik op een van de straten in Rio werp, zal ik haast denken dat ipv voetbal, hardlopen Rio's favoriete beoefende sport is. Iedereen loopt hier hard (of zacht), het maakt niet uit, al ben je net uit de luiers of er net weer in, zolang je maar loopt met je Havaianas in de hand en in je mooiste sportpakje paradeert in het zand. Mensen zijn hier enorm bezig om hun lijf in goede conditie houden, veel mensen zijn volgens mij zo uit Men's/Woman's health gestapt. Elke dag gezond eten en sporten in de buitenlucht...yes ik zit op mijn plek:)


Hoe ziet ons leventje er hier uit?

nou euhm..Wouter werkt zich de tierelier en ik lig met mijn witte derrière op het strand, heheh:)

Ik ben voornamelijk bezig om mijn netwerk te verbreden en contacten te leggen die mij kunnen helpen bij het vinden van vrijwilligerswerk. Ondanks het feit dat hier zoveel te doen is, is het daadwerkelijk helpen en ondersteunen bij projecten nog een uitdaging.
Wat ik opmerk is dat het belangrijk is om eerst de taal te leren en de cultuur te ervaren, bij deze cultuur hoort immers geduld. Het doet mij beseffen dat doelgericht werken, zoals in NL, hier geen windeieren aan de grond zet (ofzoiets:). Brazilianen hebben andere prioriteiten die in onze optiek vaak niet logisch zijn. Hier zie je gerust 10 verkopers in een leeg klein winkeltje staan praten en 'niks' doen. Ik denk dan; kan er 1 niet de winkel bijvullen, de ander de winkel schoonmaken en 1 bij de kassa, dat werkt toch efficiënter? Ja in ons gestructureerde Nederlandse brain werkt dit misschien zo, alleen de mensen hier hebben behoefte aan elkaars gezelligheid en kunnen zich uitstekend overgeven aan het 'niks' doen. Wat nou haast, deadline en targets...heb het relaxed met elkaar.   
 

Ik ben inmiddels via via in contact gekomen met Ellen Sluis (journalist en onderzoeker zie; http://www.rioreporters.com/category/ellen-sluis-2/ ) zij heeft mij uitgenodigd om aanstaande zaterdag een project te bezichtigen in de favela Complexo do Alemão ( voor project zie: http://barraco55.org/ ) Dit project wordt gerund door kunstenaars, onderzoekers en studenten, zij richten zich grotendeels op kunst, muziek, duurzame ontwikkeling, technologie en urban planning/architecture. Het lijkt mij een ontzettend creatief en vrolijk project.
Ik kan in deze favela ook Portugese les krijgen van locals, zo help ik deze lokale jongeren aan een voor hun onmisbaar inkomen en help ik indirect mee aan het verbeteren van hun Engels. No worries deze favela is gepacificeerd door de komst van de vredespolitie, mensen kunnen er nu veilig verblijven en wonen.    

 
We hebben sinds een weekje een appartement in Icarai buurt in Niteroi. Het appartement ligt aan een behoorlijk drukke weg, dus de stilte in Hierden wordt zo nu en dan wel gemist. We hebben dit appartement als (tijdelijke) optie genomen, omdat we weg wilde uit het hotel. Het is toch fijner om je eigen was te doen, eten te koken en een plekje voor jezelf te creëren. Prio número uma was natuurlijk, planten aanschaffen om zo een nieuw regenwoud op ons balkon te vestigen. Plant nummer 1 heeft vandaag helaas het loodje gelegd, ik heb 'm waarschijnlijk geïntoxiceerd met leidingwater (oeps, even vergeten dat in dit water heeeeel veel chloor zit)...dus het regenwoud laat nog even op zich wachten.


Verder ervaar ik (en Wouter ook natuurlijk) het leven als behoorlijk relaxed, mensen lijken in veel dingen geen stress te ervaren. In NL sta je b.v. binnen 10 min al zuchtend en steunend weer buiten de AH en zeg je misschien nog;  'wat duurde het toch lang bij die kassa' ? Hier kan je gerust 40 min in de rij staan voor 1 fles water en tja als je dan toch zolang moet wachten in de rij, kan je gerust beginnen om alvast je biertje en je zakje chips te verorberen.

...dus zeg ik; não há problema, tranquilidade!!!


bom dia amigos .